مدیریت مقدار پروتئین شیر: بررسی عواملی که بر پروتئین شیر اثر می‌گذارند. دکتر مایک هاتجنز
در این مقاله، عواملی که مستقیماً بر پروتئین شیر اثر می‌گذارند مورد بررسی قرار خواهند گرفت:
در ابتدا در مورد عواملی که می‌توانند مقدار و عملکرد پروتئین شیر را محدود کنند صحبت خواهد شد. سپس، تأثیر مقادیر پروتئین، انرژی جیره، و عوامل غیرخوراکی که منجر به کاهش پروتئین شیر می‌شوند مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
معمولاً دلایل کاهش پروتئین شیر به شرح زیر است:
- کمبود پروتئین قابل تجزیه در شکمبه موجود در جیره که باعث کاهش سنتز پروتئین میکروبی و اسیدهای چرب فرار در شکمبه می‌گردد.
- پایین بودن مقدار پروتئین عبوری از شکمبه(RUP) موجود در جیره که باعث کمبود پروتئین قابل متابولیسم( تأمین شده توسط اسیدهای آمینه جذب شده) خواهد شد.
- کیفیت نامطلوب پروتئین عبوری از شکمبه (RUP) که منجر به متوازن نبودن سطوح اسیدهای
آمینه برای تولید پروتئین قابل متابولیسم می‌گردد.
دلیل دیگر کاهش پروتئین شیر می‌تواند عوامل مربوط به انرژی جیره باشد:
الف- تغذیه بیش از حد کربوهیدرات‌های قابل تخمیر مانند نشاسته و قندها، یا تغذیه ناکافی فیبر موثر فیزیکی(peNDF). تمامی این عوامل می‌توانند pH شکمبه را به زیر عدد 6 برسانند، در نتیجه:
- تولید پروتئین میکروبی کاهش می یابد.
- مقدار پروتئین قابل تجزیه در شکمبه (RDP) موجود در جیره کاهش می‌یابد.
ب- تغذیه دام با مقدار کم نشاسته قابل تخمیر و قند ها که می‌تواند سبب:
- کاهش ماده خشک مصرفی و ماده آلی موجود در خوراک گردد.
- رشد میکروب‌های شکمبه را کاهش می‌دهد.
ج- تغذیه بیش از حد دام با چربی (بویژه روغن‌های محافظت نشده)
- فعالیت باکتری‌ها را مختل می‌کند و در نتیجه تولید پروتئین میکروبی را کاهش می‌دهد.
عوامل کاهش دهنده پروتئین شیر (عوامل غیرخوراکی)
- استفاده از خوراک فاسد یا آلوده (به واسطه افزایش مایکوتوکسین‌ها، کپک‌ها، و مخمرها در مواد خوراکی).
- جلوگیری از فعالیت باکتری‌های شکمبه و کاهش تولید پروتئین میکروبی و اسیدهای چرب فرار در شکمبه.
عدم خوراک ریزی منظم یا مدیریت ضعیف آخور
- سبب ایجاد چالش دائمی برای باکتری‌های شکمبه شده و از حداکثر شدن رشد آنها جلوگیری می‌کند.
نکات کاربردی:
عوامل کاهش دهنده سطح پروتئین شیر در دامداری را بررسی کنید.
چگونگی اثر هر عامل بر عملکرد گاو را درک نمایید.
فقط به دنبال خصوصیات جیره متوازن شده نباشید.