متابولیسم و واکنش در برابر استرسگرمایی
دکتر Lance Baumgard
حیوانی که تغذیه مناسبی دارد معمولاً توانایی ترشح انسولین زیادی دارد و با وجود مقدار بالای انسولین مقدار اسیدهای چرب استریفیه نشده کاهش می‌یابد. اما حیوانی که تغذیه محدودی دارد و یا به عبارتی ساده تر آنقدر که بخواهد نمی‌تواند بخورد سطح انسولین کاهش و سطح اسیدهای چرب استریفیه نشده افزایش می‌یابند.
می‌دانیم که وقتی حیوانات گرمشان می‌شود مقدار غذای مصرفی خود را کاهش می‌دهند. این کار استراتژی آنها برای حفظ دمای مناسب بدن می‌باشد زیرا خوردن غذا و هضم آن دمای بدن را بیشتر افزایش می‌دهد.
تاکنون آزمایشات زیادی درباره فشار گرمایی بر روی دام صورت گرفته است. در آزمایشات تجربی، دو گروه از گاوها مورد آزمایش قرار می‌گیرند، در یک گروه گاوها را تحت گرما قرار می‌دهیم و سپس مقدار کاهش غذای مصرفی که آنها را اندازه‌گیری می‌کنیم. در گروه دیگر که کنترل نامیده می‌شود گاوها را در شرایط دمایی خنثی نگهداری کرده و همان مقدار غذایی را که به گروه اول داده شده در اختیار گروه دوم قرار می‌دهیم.
نتایج نشان می‌دهد، تغذیه در گروه اول 30% کاهش می‌یابد و به میزان 50% در کاهش تولید شیر نقش داشت. 50 درصد دیگر در واقع اثر مستقیم استرس گرمایی بر کاهش تولید شیر است. به طور خلاصه، نتایج ذکر شده به این معنی است که اگر برای مثال یک گاو مبتلا به استرس گرمایی باشد و شیردهی‌اش 8 پوند کم شود 4 پوند از این 8 پوند به خاطر کاهش تغذیه دام و 4 پوند دیگر به خاطر اثر گرما بر بدن دام بوده است. همچنین نتایج نشان می‌دهد گاوهای گرمازده در مقایسه با گاوهای گروه کنترل روزانه 400 گرم لاکتوز کمتری در شیر ترشح کردند.
گاوهایی که تحت استرس گرمایی قرار می‌گیرند بافت چربی را در متابولیسم شرکت نمی‌دهند. از طرف دیگر با وجود کاهش تغذیه 30% تا 50 % میزان تغذیه، مقدار انسولین بدن این گاوها به طرز عجیبی افزایش پیدا می‌کند.
ترشح لاکتوز به شیر در غدد پستانی گاوهای گرمازده روزانه 400 گرم کمتر از گاوهای گروه کنترل بود. در واقع، بافت‌های غدد پستانی در زمان گرمازدگی روزانه 400 گرم گلوکز بیشتری مصرف می‌کنند. به طور خلاصه، در زمان گرمازدگی گلوکز برای مصارف دیگری به غیر از تولید لاکتوز شیر صرف خواهد شد (احتمالاً توسط سلول‌های کبدی و عضلات و یا سیستم دفاعی مصرف خواهد شد).